Հորինիր շարունակություն ու ավարտ տրված հատվածին։ Աշխատանքդ վերնագրիր,տեղադրիր բլոգում։
Հայոց լեզվի գրքից կատարի՛ր առաջադրանքները՝ 228,230
Երեսուն, քառասուն, հիցուն, վացուն, յոթանասուն, ութսուն, ինըսուն
Վացունհինգ, քառասունութ, հարյուր յոթ, ինըսուներեք, վեց հազար ութսունյոթ, չորս հազար երեք հարյուր քսանմեկ, յոթ հարյուր ութսունվեց
Լինում է, չի լինում՝ մի գյուղացի։ Այս գյուղացին մի օր վերցնում է իր մինուճար որդուն և տանում քաղաք՝ մի վաճառականի, մի սովդաքարի մոտ աշակերտ տալու։ Երկար ման գալուց հետո մտնում է մի հարուստ վաճառականի խանութ և ասում.
― Պարո՛ն վաճառական, իմ որդուս աշակերտ չե՞ք վերցնի։
― Կվերցնեմ,― պատասխանում է վաճառականը։
― Քանի՞ տարով կվերցնեք։
― Տասը տարով։
― Տասը տարին մի մարդու կյանք է, ես արդեն ուժասպառ եմ եղել, ուզում եմ մի քանի տարուց հետո իմ որդու պտուղը ուտեմ, եթե կարելի է՝ երեք տարով վերցրեք։
― Ոչ, որ այդպես է՝ ութ տարով կվերցնեմ։
Վերջը հինգ տարով համաձայնում են, իսկ ռոճիկի մասին երկար խոսելուց հետո գյուղացին թողնում է վաճառականի խղճին, թե որքան որ կցանկանա վճարել հինգ տարուց հետո։
Անցնում է երկու-երեք տարի․ գյուղացու որդին շատ հմուտ գործակատար է դուրս գալիս՝ այնպես, որ բոլոր հարևանները շատ նախանձում են, որ այդ վաճառականն այսպիսի ճարպիկ գործակատար ունի, շատ են ցանկանում, որ այդ գյուղացու որդուն տանեն իրանց մոտ, չի հաջողվում, որդին ասում է, թե՝ իմ հոր խոսքը պետք է սրբությամբ կատարեմ, չնայած որ գրավոր պայման էլ չունին, որդին ազնիվ խոսքը գրավոր պայմանից ավելի է գերադասում։
Հինգ տարին որ լրանում է՝ գյուղից, մայրիկից նամակ է ստանում, թե. «Հայրդ մերձիմահ հիվանդ է, քո հաշիվներդ տիրոջդ հետ վերջացրու և եկ։ Փողի համար որքան որ կտա՝ չհակաճառես, որովհետև հայրդ քո վարձի համար թողել է տիրոջդ խղճին, որքան կտա՝ կվերցնես, շատ թե քիչ»։
Որդին շատ է տխրում այդ նամակի վրա և երկար մտածելուց հետո գնում է տիրոջ մոտ և ասում. «Մայրիկիցս նամակ եմ ստացել, թե՝ հայրդ մերձիմահ հիվանդ է, հաշիվներդ վերջացրու և ե՛կ»։
Վաճառականն առանց երկար մտածելու ասում է՝ գնա՛, ազատ ես։
Գործակատարը վրդովվում է, թե՝ պարո՛ն, բա ես հինգ տարի ծառայել եմ քեզ, թե ինչպես եմ ծառայել քեզ, այդ Աստված գիտե, վերև՝ Աստված, ներքև՝ դուք, հայրս մերձիմահ հիվանդ է, մեռնում է, իմ հաշիվս տվե՛ք գնամ։
— Ի՜նչ հաշիվ, ի՜նչ Աստված, քեզ ուտացրել, խմացրել և փեշակ եմ սովորեցրել, էլ ի՞նչ ես ուզում, քեզ ոչ մի կոպեկ չեմ տալ, որտեղ ուզում ես գնա։ Նա վաճառականից գոնե մի ձի խնդրեց։ Վաճառականը տվեց իր ամենավատ ձիուն։ Նա վեկալեց և գնաց։ Ամբողջ ճանապարհին, ինչ որ շղշղկոց էր լսվում։ Այդպես նա հասավ տեղ և իր մայրիկն ասաց, որ իր հայրիկին բուժելու համար հարյուր ոսկե մետաղադրամ է պետք Այդ պահին նա հիշեց ճանապրհի շղշղկոցի նասին հիշեց։ Նա նայեց ձիու գրպանները և տեսավ, որ նրանք լի են ոսկե մետաղադրամներով մեջ էլ նամակ վրան գարած
— Սա էլ քո վարձը։ Պարզվում է, որ նա մեն օրվա աշխատած ոսկե մատաղադրամների կեսը պահել է և վեջում երբ ձին էր տալիս այդ բոլոր հավաքած ոսկե մատաղադրամները լցրել է ձիու գրպանները։ Նա տվեց այդ հարյուր ոսկե մատաղադրամը և հա իր հայրը ողջ մնաց և նրանք հարստացան։
Найдите в тексте ответы на вопросы и прочитайте их.
1. Где проводил весенние каникулы герой рассказа?2. Почему каждый день с утра до вечера он смотрел на небо? 3. Какие птицы поселились во дворе? 4. Что увидел в сарае мальчик? 5. Какой разговор произошёл между мальчиком и его товарищем? 6. Какой птенец появился у аистов? 7. Какое решение приняла стая? 8. Что случилось с Айей?
Согласны ли вы с тем, что…
Аистов мальчик видел много раз, и они его не интересовали. нет
Ребятам удалось вырастить домашнего аиста. нет
В сарае у индюшки вылупился аистёнок. да
Стая решила, что некрасивого птенца нужно убить. нет
В смерти Айи был виноват аист. нае
Ответьте на следующие вопросы:
1. Почему Айя не раскрыла крылья?
Что бы умирать.
2. Что бы вы сказали мальчикам, если бы услышали их разговор о том, как можно вырастить домашнего аиста? Возможно ли это?
Я бы им сказал что трогать нельзя. Нет невозможно.
3. Как выглядят аисты? Приходилось ли вам их видеть?
Я не увидел аиста. Аист бели, с длинным клювом и длинными ножками.
Լեո Աղասարյան 